Egypte, niet zomaar een land! Voor ons was
het in ieder geval een hele nieuwe ervaring, waarin een paar flinke do’s en
don’ts snel duidelijk werden. Allereerst, Egypte is geen België of
Nederland, of iets wat er bij in de buurt komt. Egypte is Afrika, Egypte is de
Arabische wereld, wat betekent dat alles op z’n Arabisch gaat, oftewel reken
een Frans kwartiertje, maar dan keer vijf.
Zo gaat het ook als je je visum gaat
verlengen. Als je aankomt, koop je een
visum-on-arrival, maar die is maar een maand geldig. Om je visum te verlengen,
moet je naar het Mugamma, hét gemeentehuis van Caïro. Daar moet je kopieën van
je paspoort voor meenemen en pasfoto’s (die kan je daar laten maken, maar het
is makkelijker als je ze al hebt!) en dan gaat het van start. Je zult het horen
op het internet, van collega’s, van Egyptenaren, maar het Mugamma is pure
chaos. Om je visum te verlengen, moet je twee dagen langs gaan. De eerste dag
vul je je formulier in en lever je alles in en de tweede dag lever je je
paspoort in en laat je vingerscans maken. Klinkt simpel, toch? Schijn bedriegt,
want niemand weet waar je precies moet zijn, wat je precies moet betalen,
hoelang je precies moet wachten, of de mensen nou aardig zijn of niet.. Wij
hebben één megagoede tip: ga zo laat mogelijk, als al je collega’s al geweest
zijn. Zo kunnen zij precies uitleggen waar je moet zijn en nog een tip: vraag
een invulformulier op school aan, zodat je die direct kan inleveren als je er
bent. Naast al deze chaos, geniet ervan en laat het gebeuren, het komt echt
allemaal goed! Nog een tip: schrijf zes maanden in plaats van drie op, dan heb
je meer speling én je betaalt hetzelfde voor meer!
Het NVIC ligt midden in de stad op het
eilandje Zamalek en is goed te vinden (vlakbij de Duitse ambassade of het
Mariott-hotel: voor in de taxi). De inschrijving is heel makkelijk, je moet 160
euro betalen en je bent klaar! Je krijgt een boek (Kalaam Gamiil), waaruit je
werkt en de rest spreekt allemaal voor zich. Omdat het programma al vast ligt,
hoef je je geen zorgen te maken over vakken wisselen of te weinig studiepunten,
want dat is allemaal al geregeld. Daarnaast, je krijgt bij aankomst een goede voorlichting
en als je vragen hebt, dan kan je bij iedereen terecht. Ifdal en Anne zijn dé
twee mensen waar je terecht kan met problemen, maar uiteindelijk kan je bij
iedereen wel aankloppen! Ifdal is degene die je L.A. uiteindelijk moet
ondertekenen.
De eerste paar dagen kan je verblijven in
eenderwelk hostel of op het NVIC zelf, om op je gemak naar een kamer te zoeken.
Die boek je dus beter ook van tevoren! Het NVIC heeft een lijst van makelaars,
die stuk voor stuk te vertrouwen zijn en je zullen helpen. Je kan zoveel tijd
in je zoektocht naar een appartement steken als je zelf wilt, dat ligt eraan
hoe local je wilt wonen! Zo kan je met Egyptenaren wonen, met andere
buitenlandse studenten of gewoon met je eigen Vlaamse medestudenten, whatever
you prefer. Qua financiën is Egypte (op dit moment) een walhalla,
een euro is namelijk ongeveer 18 à 19 pond waard! Een gedeeld appartement kan
heel goedkoop zijn, maar met hoe minder mensen je op kot gaat, hoe duurder het
wordt. Het ligt natuurlijk ook aan, waar je zit. Op Zamalek is het al een
stukje duurder dan in Agouza (waar wij gezeten hebben!) en waarschijnlijk is
Dokki weer een klein beetje goedkoper dan Agouza. Je kan het zo zot maken als
je zelf wilt qua appartement!
Voor de rest, eten, drinken, telefoon en
vervoer is allemaal heel goedkoop. Zodra je de weg weet, kan je ervoor kiezen
om te lopen, of om een taxi of Uber/ Kareem (Arabische Uber)te pakken en, als
je geluk hebt, de metro. Je kan ook de bus of een microbusje pakken, maar dat
is even puzzelen. Taxi’s zijn niet duur, maar soms zetten ze de meter niet aan,
of zetten ze je niet af waar je wilt en betaal je veel meer dan nodig. Uber is
een makkelijke oplossing als je de weg niet goed weet en wel zeker wilt zijn
dat je van A naar B komt. Bovendien is Uber/ Kareem soms de goedkopere optie.
Hier een klein lijstje met wat wij ongeveer
betaald hebben:
-
Huur: 120
euro voor huur per persoon (meegenomen
dat we met z’n vijven in een drie slaapkamer-appartement zaten!)
-
Vaste kosten
(deurman, internet, gas, elektriciteit): tien tot vijftien euro per persoon
-
Telefoon:
zo’n vijf euro per maand, dat kan je zo gek maken als je zelf wilt, internet is
niet duur.
-
Boodschappen:
fruit en groente zijn heel goedkoop, wij hebben een keer een kilo wortelen
gekocht voor drie pond, dat zegt al genoeg. Brood van de straat (een soort
pita) kost een pond per stuk, heel goedkoop (en vers!).
Qua vakken op school, houd alles goed bij
en je slaagt met vlag en wimpel. Het is heel erg vergelijkbaar met hoe je Frans
kreeg op de middelbare, maar gewoon zes keer zoveel. De moeilijkheid zit dan
ook in de hoeveelheid, want de stof zelf is niet heel moeilijk.
Dit zijn een paar praktische tips voor
jullie, maar het belangrijkste is dat je een beetje moet los laten wat je
gewend bent en Egypte moet beleven! Zoals we al zeiden in het begin, het is
geen Westers land, wat betekent dat er een totaal andere sfeer hangt.
Egyptenaren zijn gastvrij (het woord welcome ga je vaak horen), ontzettend
sociaal, vriendelijk en behulpzaam. Ze helpen je ontzettend graag en vinden het
tof dat je Arabisch kan (of toch probeert).
Cassandra Backx
Trui Decrock
Shauni Hermans
Robbe Vanhaecke
Esther Verbeek
